Fiction inc.. Kwam, zag, ontroerde, deed verbazen en overwon!

Gek werd ik ervan. Dat gezeur van onze toetsenist Bas. “Je moet Zaterdag de nieuwe band Fiction inc. gaan beluisteren in de Boemerang”. Omdat nu toevallig zijn broertje en neef in die band speelt, moet ik maar zo nodig gaan kijken zeker. Toch was ik stiekum wel een beetje nieuwsgierig geworden. Dus heb ik ze even opgezocht op hyves waar een paar liedjes te beluisteren zijn. Het zoetsappige liedje ‘Tidle wave’ sprong er wel uit. Het deed me erg veel denken aan David Gray. En dat is echt een compliment. Wie hem niet kent moet het album ‘white ladder’ maar eens downen.

Maar goed, zaterdag avond in de Boemerang. Natuurlijk ben ik wezen kijken. Al weet iedereen wel, dat singer & songwriter niet echt mijn ding is. Gevoelens etc.. En er dan nog over zingen ook. Bah! Ik kwam binnen lopen tijdens een heel rustig liedje. Ik gok dat die Jack heel aardig is, want hij kan heel lief zingen en pianospelen. Ik ben maar tussen de twintig groupies voor het podium gaan staan. Knap voor een debuutavond. Bas had me beloofd dat er ook wat hardere nummers gespeeld zouden worden. Aangezien ik geklaagd had over het lage rock gehalte op hyves. Maar de doorzichtige schutting, die voor het drumstel was geplaatst om het geluid tegen te houden, voorspelde weinig goeds. Maar toen gebeurde het. Na enkele minuten krijg je het dan, net als de twintig geconcentreerde bewegingloze groupies vooraan. Die klote singer & songwriters. Ze weten altijd een snaar bij je te raken. Ik wilde gewoon gezellig een biertje drinken en naar een bandje kijken, zoals vele zaterdagavonden zo gezellig zijn. Maar nee, ik heb me door Jack laten onderwijzen wat broederliefde is, waarom die golf maar niet aanspoelt en dat er plaatsen zijn zoals Atlantis. Dit alles op melodieuze muziek met fraaie samenzang van Thomas. Wat speelt die gozert trouwens lekker gitaar. Kortom mooie muziek goed gespeeld door goede muzikanten. En het te lage rock gehalte? Dat werd aardig goed gemaakt door het aanstekelijke ‘Realm of you’ met het catchy refrein ‘hail to the emperor’. Petje af. Hierdoor vergeef je Jack zijn beginnersfout de band voor te stellen en dat thomas zijn geluid te zacht had afgesteld.
Mijn conclusie: Erg lekker in het gehoor liggende, mooie muziek. Verwacht niet de zoon van Sting. En ik weet zeker dat de hele band sex heeft gehad na het optreden.