Hartverwarmend gitaargeweld op Schuitfestival Koningsdag

Review door Jens, video door SVD fotografie

Afgelopen donderdag, of Koningsdag voor de lezer die zelf niet dit verband heeft weten te leggen, was het dan weer zo ver. Geheel muziek liefhebbend Katwijk kwam wederom bijeen ter locatie van de Schuit om te genieten van een sterke dosis schurend gitaargeweld in verband met het jaarlijkse Koningsdagfestival.

Het festival ging van start met het Katwijkse garage-blues trio NOAD (foto). Ondanks het feit dat  deze misschien niet het meeste profiel onder de spelende bands heeft wist de band te imponeren met een heerlijk gruizige maar desondanks verfijnde sound waarin heerlijk ruw en in reverb verdrinkend gitaargeweld en subtiele, emotionele kalmtemomenten zich op vrijwel naadloze wijze afwisselen. Het is uiteindelijk deze dynamiek tussen ruw en verfijnd, oorverdovend en subtiel die de muziek van de band naar een nieuw niveau weet te tillen en onderscheidt van menig ander band ronddwalend in nauwverwante muzikale wateren.

Na deze eerste met echoënde gitaargeweld vervulde ronde was het aan het Amsterdamse BARTEK om het podium te bestijgen. De catchy redelijk rechtoe rechtaan fuzz-rock sound die de band neerzette was zeker niet onaardig maar dit is dan ook gelijk het grootste kritiekpunt. Ondanks het feit dat er zeker wel sprake was van sterk muzikaal kunnen van de band bleef het zeker in verhouding met hiervoor beschreven NOAD toch wat meer bij recht-recht aan stampwerk. Dit is overigens lang niet altijd een nadeel, maar met het voorgaande vers in het geheugen deed het de band toch wat verbleken.

Hetzelfde geldt eigenlijk grotendeels ook voor het daaropvolgende Mooon. De pakkende “psychedelische surf blues” van dit trio was zeker niet onaardig of slecht uitgevoerd laat staan geschreven, maar wist net zoals BARTEK zich net niet genoeg te onderscheiden om daadwerkelijk het publiek en de algehele aandacht bij zich te houden en verwerd zo toch al wellicht maar een beetje tot muzikaal behang.

Als vierde en laatste band van de middag waren daar dan de mannen van het Rotterdamse Iguana Death Cult. Ondanks het feit dat het geluid zeker bij deze band duidelijk niet optimaal was wist de band zich op onnavolgbare wijze met zowel een ronkende, gruizende en regelmatig met psychedelia geïnjecteerde garage rock sound als aanstekelijke en ongelimiteerde chemie en energie te vestigen als ontegenzeggelijk hoogtepunt van het festival waar eigenlijk alleen opener NOAD nog bij in de buurt kon komen.

De zeer sterke line-up vervuld van hartverwarmend gitaargeweld en de uitermate ontspannen sfeer op een goed gevuld festivalterrein droegen, ondanks de koude Koningsdag en het spijtig afzeggen van Death Alley, bij aan een uiterst geslaagd maar bovenal memorabel, en daar komt ie weer, hartverwarmend Koningsdagfestival wat zich gemakkelijk kan meten met soortgelijke “festiviteiten” elders in het land.

Door: Jens

Foto’s: Arie van Duijn, 6dunes