MuziekBlog Vink: Berlijn, bedankt voor alles!

Ik lig in mijn bed en kan voor de zoveelste nacht niet slapen. Alhoewel ik dit vervelend vind, kan ik er weinig aan doen. Niks blijkt te helpen. Dus dan maar wachten tot de slaap me weet te verleiden naar het zogeheten dromenland. Terwijl ik mijn gedachten op de vrije loop laat gaan, besluit mijn Spotify ‘Dum dum boys’ van Iggy Pop te spelen. Dit nummer doet veel met je als je goed luistert. Iggy neemt hier afscheid van veel dingen: The Stooges, Cocaïne en de ‘Dum dum days’. Zijn hele verleden, verpakt in een prachtig nummer. Geschreven met Bowie, in een klein appartement in Berlijn.

Een moment waar ik graag bij had gezeten. Bowie en Iggy, lachend en jammend op de 3 akkoorden die het nummer bevat. Regel voor regel noterend. Klinkt als de hemel voor me. Of de andere zijde waarin ze elkaar bijna doodstaken uit frustratie. Schreeuwend, tierend en uitzichtloos. Wanhoop, is ergens te horen in de muziek. Het laatste beetje menselijkheid verpulverd door de verslaving en dan maar weer opbouwen. Bowie noemde zijn Berlijn tijd hetgeen wat het dichtst bij hemzelf kwam. Dat zegt veel over een mens.

In Berlijn zou Bowie zou drie albums maken (Low, Heroes en Lodger) en Iggy twee (The Idiot en Lust for life). Wat afkicken allemaal wel niet met n mens kan doen. Maar het verlangen naar hetgeen waar je naar hunkert omzetten in zoiets moois, dat is wel godenwerk hoor! Oke, afkicken en werken met Brain Eno. Eno had hier een grote vinger in de pap.

Zoals u merkt ben ik groot bewonderaar van alle drie. Vooral Bowie maar dat is de halve aarde ook. Ik kan uren praten over hoe briljant de muziek is die hij maakte. Tot ‘Scary monsters’ dan, daarna ging de kwaliteit wat naar beneden. Ik heb tot de dag van vandaag erge moeite met het luisteren naar ‘Dancing in the streets’, wetende dat Bowie ook ‘Warszawa’ schreef. Zelfs nu lopen de rillingen over mn rug. Haha, ik begon bij Iggy Pop en eindig met orakelen over Bowie. Mijn excuses, ga soms nogal van de hak op de tak.

Wat me nou precies aanspreekt in de muziek kan ik niet echt verklaren. Het klinkt gewoon zoals het hoort, zoals het zou moeten. En het bracht de muziek voort waaraan ik mijn hart verloor. Zonder Berlijn was er dus eigenlijk niks. Zelf ben ik nooit in Berlijn geweest, weet zelf niet waarom. Misschien ben ik bang, misschien kwam het er niet van maar het staat zeker op mijn lijstje.

Berlijn, bedankt voor alles.

Door: Vink