Kort verslag en foto’s. Video volgt later deze week.
Familie, vrienden en andere bezoekers hebben afgelopen vrijdagavond genoten van de optredens van gitaarleerlingen van het Poplab Katwijk van Muziekschool Katwijk in JVC de Schuit
Het was gezellig druk en iedereen luisterde aandachtig naar de optredens. Fijn ook om te zien dat er zoveel jong muzikaal talent is in Katwijk. Dat belooft wat voor de toekomst!!
Review door Jens
Foto’s door Rebecca
Video’s van Downriver Dead Men Go en The Folk Road Show
Links naar meer….
Afgelopen vrijdag was de eerste editie van het nieuwe cultuurfestival Warm Winter Fest. Diverse optredens over 11 locaties in het centrum van Katwijk, met onder andere The Folk Road Show in De Schuit en Downriver Dead Men Go in de Vredeskerk.
Conclusie: Warm winter Fest is nu al een enorm waardevol en (voor Katwijkse begrippen) vernieuwend cultuurfestival. Een Katwijks festival waar cultuur een keer niet bestaat uit een bierpomp met tributebands, maar uit eigenzinnige programmering met aandacht voor lokaal talent, op bijzondere locaties voor een gevarieerd publiek. Hulde aan de organisatie!
We hebben niet alle optredens voldoende gezien om er een goed beargumenteerde mening over te hebben. Heeft ook met persoonlijke voorkeuren te maken. Hierna een korte review en video’s van de optredens van Downriver Dead Men Go en The Folk Road Show.
Eerste editie nieuw festival slaat aan
De eerste editie van het nieuwe cultuurfestival Warm Winter Fest trok afgelopen vrijdagavond zo’n 800 bezoekers naar het centrum van Katwijk aan Zee. Het optreden ‘Tomorrow is my turn’ door operazangeres Miranda van Kralingen trok met ruim 500 bezoekers een volle Vredeskerk.
In een bomvolle Dorpskerk genoot het publiek afgelopen vrijdag van een prachtig muzikaal Nieuwjaarsconcert van de Harmonie Katwijk met geweldige solisten Marinda Kusters en Treeo Hout.
In het voorprogramma zorgde het Aspirantenorkest, het leerlingenorkest van de Harmonie Katwijk onder leiding van Misha Sporck, voor een ontspannen en muzikale start van het concert. Het Grote Orkest onder leiding van Rob Balfoort nam het muzikale stokje over met het openingsstuk Nordic Fanfare and Hymn.
Recensie EP “Pink Flowers” van Tijger Tijger by Jens
“Pink Flowers”, de eerste EP van het duo Tijger Tijger, was inmiddels na een non-descript veelvoud aan “beluisteringssessies” verworden tot een haast onvermijdbaar element ten midden van de wekelijkse sleur, een sonische ansichtkaart geïsoleerd van dagelijkse beslommeringen, anonieme irritaties en ongefundeerde onrust. Het gebeurde maar zelden dat een plaat een vergelijkbaar gevoel bij mij omhoog wist te brengen, de laatste keer dat ik me kan heugen moet mijn eerste confrontatie met The Velvet Underground & Nico van The Velvet Underground & Nico zijn geweest, een plaat die hier ook subtiel onder het oppervlak lijkt te zijn op muzikaal maar misschien nog wel meer op atmosferisch vlak.
Het gemeengoed tussen de platen slaat, naast het gebruik van sonische repetitie en spaarzame percussie, namelijk vooral op een semi-abstracte sloomheid, dromerigheid en subtiele melancholie (in positieve zin) die beide platen bij de luisteraar teweeg weten te brengen. De muziek lijkt handgemaakt voor eenzame luisterbeurten, onderbelichte venues en vrijwel de gehele filmografie van David Lynch.
Review, foto’s en video Open Podium @ De Schuit. Met The Black Strange en Batwölf
Hallo daar, hier eerste even een korte “persoonlijke” boodschap. De laatste paar maanden heb ik meerdere malen semi-negatieve geluiden op mogen vangen met betrekking tot mijn gepubliceerd werk. Hierop ben ik tot de conclusie gekomen dat het wellicht de tijd is voor een wijziging van mijn aanpak en manier van schrijven. Ik als auteur kan het immers niet over het hart krijgen om jullie, mijn dierbare publiek niet exact te geven waar zijn vraag naar uit gaat. Veel leesplezier en deins vooral niet terug voor het geven van wat feedback dit wordt zeer gewaardeerd.
Open podia, misschien wel HET grootste geschenk voor de muzikale wereld waar ieder beginnend muzikant of bandje met een gerust hart zijn sonische boodschap kan uitdragen in een intieme setting. En als dan ook nog de gebroeders Vink en Leo van Duijn (foto, je lijkt op Lou Reed man, red.), u wellicht bekend als ex-zanger van The Rudolfs of vandaag dag van Tijger Tijger (ook zeker een aanrader), nog eens van de partij zijn, is de avond helemaal compleet.
Review optreden Tom McRae (support: Matt Winson) @ De Schuit op 16 september 2017 door Jens.
Daar was het dan, na maanden vervuld van abstracte anticipatie (ik had mij doelbewust afgeschermd van zijn studiomateriaal) zou de illustere Tom McRae dan eindelijk zijn akoestische escapades in De Schuit ten gehore brengen. Al maanden voorafgaand aan de avond was ik door onze niet nader te noemen hoofdredacteur klaargestoomd met meanderende monologen betreffende de man en zijn muziek en meermaals op niet-subtiele subtiele wijze aan de naderende datum herinnerd. …
Na een kort intermezzo buiten voor de deur, waar ik mij om puur sociale redenen bevond, besloten we om ons toch maar eens te begeven in de richting van de grote zaal, waar het ons al snel duidelijk werd dat het eerste nummer van die avond op vrij ironische wijze zijn slotfase al bereikt had. Vervuld van gezonde anticipatie besloot ik mij toch maar onder mijn mede-concertgangers te begeven, dat overigens voor het grootste deel uit non-Katwijkers bevond, een feit dat mij in eerste instantie vervulde met hoop op een avond zonder ervarings-versplinterende conversaties, een punt waar ik later nog even op terug zal komen, eerst het optreden.
Review bands kleine zaal, video The Legs, foto’s en meer...
Zaterdag jongstleden was het daar dan, deze avond zou de 2e editie van Dogfest zich eindelijk, na een jaar lange tussenpauze, openstellen voor ieder Katwijkse liefhebber van muziek en / of (Roemeense) honden. Niet dat ik zelf nu de voorafgaande week daadwerkelijk zo doordrongen was van anticipatie tegenover dit alles, in tegendeel, het gehele concept van een Benefietconcert riep bij mij weinig positiefs, spreek gerust van walging, op. Toch was ook ik, nadat mij de solide line-up van die avond me te horen was gekomen, toch enigszins besmet geraakt met een subtiele vorm van verwachting voor wat mij te wachten stond, dit had overigens nog steeds vrijwel niets met het “benefietaspect” te maken.
Ervaringsverslag door Jens, foto’s door Hans en steady cam volledig optreden
“Meneer Guijt, wat is hier in godsnaam gebeurd?”
Op het nietszeggende, saaie gezicht van de verzekeringsagent bevond zich een mening van afschuw en ongefilterde verbazing om het feit dat mijn staat nog enigszins als levend te omschrijven was. Met gescheurde spieren en hevig gekneusde ribben lag ik wegkwijnend in een patiëntschort op een niet plezierig hard ziekenhuismatras. Het hart van de dokter had het bijna spontaan begeven toen hij geconfronteerd werd met de desbetreffende verwondingen herleidend naar de vorige avond. Dit soort letsel kwam je eigenlijk alleen nog maar tegen bij een ongelukkige enkeling terechtgekomen onder een kudde opgefokte stieren, een beeld wat overigens niet ver van de werkelijkheid verwijdert was.
Het feit dat dit alles terug viel te herleiden naar de Schuit had geleid tot een ongefilterde stroom aan onophoudelijke mythevorming rondom desbetreffende avond. Vervuld door ergernis wegens mijn onophoudelijk zwijgen verliet de agent met een stevig, overcompenserend tempo de ruimte om vervolgens een schijnbaar onophoudelijke stilte achter te laten. Toen herrees ook bij mij uiteindelijk de vanzelfsprekende en overigens terechte vraag “Meneer Guijt, wat is er in godsnaam gebeurd?”.
10 uur eerder …
Het is inmiddels al meer dan een maand geleden dat de jonge proggers van Golden Caves hoge ogen wisten te gooien in de Schuit en kort daarna hun debuutalbum naar buiten brachtten. Hoewel het inmiddels dus wel wat aan de late kant is, hier desondanks mijn oordeel.
De jonge proggers van Golden Caves lijken om te beginnen met hun recent uitgebrachte debuut “Collision” zich volledig niks van gebruikelijke “prog-standaarden” aan te trekken. De band heeft er namelijk voor gekozen om naast een meer gebruikelijke overigens wel ijzersterk en strak uitgevoerde prog-sound ruimte te maken voor een bepaalde frisheid en toegankelijkheid binnen een sound, wat in deze context allesbehalve negatief bedoelt is, integendeel. Juist het feit dat de band al dan niet bewust de keuze maakt tot de inclusie van deze frisse muzikale elementen als op punten zowel klassiek als “pop” aandoende piano, de soulvolle vocalen van vocaliste Romy Ouwekerk, en hier en daar zelfs een tikkeltje psychedelica geven de band een volledig eigen en unieke sound die misschien nog wel het beste als “progpop” te omschrijven valt.
